De Beatles zijn één van de meest populaire en bekende bands ter wereld. Ze staan bekend om hun muziek, die het gezicht van de industrie heeft veranderd, zo niet de wereld, en wordt vaak aangeprezen als de eerste band die psychedelische rock produceerde.
Maar hoeveel hiervan is waar? En hoeveel van het werk van de Beatles werd eigenlijk gevoed door drugs? En bovendien, voor een cultuur die er prat op gaat zo grondig anti-drugs te zijn, hoe komt het dan dat een band die het best bekend staat om zijn ongebreidelde drugsgebruik, de meest populaire van de eeuw is?
Deze vragen, en meer, willen we beantwoorden in dit artikel waarin we de Beatles en hun relatie met LSD of, zoals ze het noemden, Lucy in the Sky with Diamonds beschrijven.
Korte FAQ over de Beatles en drugsgebruik
Voordat we meer in detail treden over de Beatles en hun fascinerende, door drugs doordrenkte geschiedenis, zullen we enkele snelle antwoorden geven op enkele van de meest gestelde vragen over de band.
Hoe beïnvloedden psychedelica de Beatles?
De Beatles waren geen onbekenden met drugs tijdens de eerste jaren van hun werk. Ze hadden ruimschoots de tijd om kennis te maken met drugs die destijds gangbaar waren, zoals cocaïne en marihuana. maar pas toen ze met LSD experimenteerden, veranderden hun muziek, uiterlijk en algehele aanpak volledig.
Hun ervaring met LSD leidde ertoe dat ze invloedrijke iconen van de tegencultuurbeweging werden, wat ons naar onze volgende vraag leidt.
Hoe beïnvloedden de Beatles de hippiebeweging?
De Beatles hadden een enorme invloed op de hippiebeweging. Hun muziek en personages moedigden vrije expressie aan en hun teksten promootten de essentiële componenten van de tegencultuurbeweging: vrije liefde, seks en muziek.
Lennon inspireerde veel van het rebelse denken van de tegencultuur door in zijn teksten zijn visie op de vervallen staat van de kapitalistische cultuur op te nemen. Zijn weigering om zijn opvattingen te veranderen en zijn voortdurende beslissing om deze te uiten, is, zoals sommigen speculeren, de reden dat hij werd vermoord.
Hebben de Beatles psychedelische rock uitgevonden?
Het is moeilijk, zo niet onmogelijk, om te beslissen hoe en wanneer een artiest een genre heeft ‘uitgevonden’. De Beatles hadden echter zeker het sterkste en meest invloedrijke werk als pioniers in het psychedelische rockgenre, en waren waarschijnlijk de sterkste iconen om het populair te maken.
Rond dezelfde tijd werkten echter ook andere bands met het genre. Eight Miles High, van de Byrds, werd ongeveer 4 maanden opgenomen voordat de Beatles hun eerste nummer Rain opnamen. Veel mensen beschouwen Eight Miles High als het eerste echte psychedelische nummer dat netjes in het psychedelische rockgenre past.
13th Floor Elevators was een andere band die al vroeg in de niche wat werk deed. Ze waren de eersten die hun muziek adverteerden als psychedelische rock en deden zoveel voordat de Beatles dat deden.
Wie waren de Beatles?
Beatlesfans kennen de namen van de bandleden uit hun hoofd. Zelfs niet-Beatles-fans zijn waarschijnlijk bekend met de meest productieve leden, zoals John Lennon en Ringo Starr.
Niemand werd echter beroemd geboren, en de Beatles kwamen zeker niet de wereld binnen met ongebreidelde drugsverslavingen en een krachtige invloed. Ze kwamen uit Liverpool, een stad die verre van rijk was en hoogstwaarschijnlijk alleen bekend in naam omdat de Beatles het enigszins beroemd maakten.
De eerste ontmoeting van twee Beatles-leden vond plaats in 1957 toen John Lennon Paul McCartney ontmoette. John speelde met een skiffle-band genaamd The Quarrymen en de leider van de band had Paul McCartney uitgenodigd om mee te werken aan een paar nummers.
Nadat McCartney een vaste bandlid werd, ontdekte hij dat hij niet het vertrouwen had om de focus van de band te zijn tijdens het spelen van solo’s. Op zoek naar een andere gitarist om de leegte te vullen, nodigden de Quarrymen George Harrison uit om mee te doen.
Pas een paar jaar later, nadat de drie leden hun ongelooflijke synergie hadden erkend en besloten om hun eigen gezelschap een naam te geven door de woorden beat en beetles, vandaar The Beatles, te combineren, rekruteerden ze Ringo Starr als hun drummer.
Na zijn eerste optreden, ter vervanging van de toenmalige drummer Pete Best, zwermden de fans van Best rondom Starr na het optreden en hebben hem aangevallen. Ze eisten hun wraak, maar verstevigden tegelijkertijd de rol van Starr in de band toen de echte fans samenkwamen.
Hoe beïnvloedden psychedelica de Beatles?
Er wordt gezegd dat de twee Beatles die voor het eerst kennis maakten met LSD, hun wonderen beleefden op een feest in het voorjaar van 1965 – en dat ze het niet met opzet deden. John Riley, in de geschiedenis bekend als de ‘Demon Dentist’, zou die noodlottige nacht John Lennon en George Harrison ongemerkt hebben voorzien.
Voorafgaand aan dit feest hadden de Beatles volop geëxperimenteerd met drugs. Ze waren bekend met cocaïne en marihuana, maar pas toen ze LSD verkenden, namen hun stijl, vaardigheden en benadering van muziek en het leven in het algemeen een serieuze wending.
Ze kregen de LSD in een onschuldig kopje koffie. De Demon Dentist beging, afgezien van de ethiek, destijds geen misdaad, aangezien LSD nog niet illegaal was gemaakt. Tegenwoordig zou je iemand voor gek kunnen uitmaken omdat hij iemands drankje met LSD heeft verrijkt, maar in de jaren zestig maakten de algemene sfeer van de cultuur en de intimiteit en wederzijdse steun die leden van de tegencultuur deelden het misschien gemakkelijker voor psychonauten, zowel nieuwe als oude , om hun psychedelische ervaringen te omarmen zonder in een bad trip te vervallen.
Het duurde een paar maanden voordat ze LSD weer konden gebruiken. Hun tweede reis werd gemaakt terwijl ze aan het uitrusten waren tijdens een hectische en vermoeiende tour door de Verenigde Staten. Deze keer namen drie van de Beatles deel aan de drug, en alleen McCartney weigerde mee te doen.
De Byrds, die bijna net zo vaak als de Beatles worden toegeschreven aan het creëren van het genre van psychedelische rock, waren aanwezig tijdens deze reis. De droomachtige hallucinogene band die de muzikanten tijdens deze vruchtbare ervaring deelden, heeft zich ongetwijfeld in de psyche van de Beatles gecementeerd, omdat hun muziek voor altijd veranderde.
De verandering die hun deuntjes hebben ondergaan, is misschien het beste te horen in Revolver en Sgt. Peper. Je zou speciale aandacht kunnen besteden aan Lennons lied, “She Said She Said”, op Revolver, dat volledig geïnspireerd was door de reis die ze deze nacht deelden.
In beide gevallen besloten ze dat LSD-trips niet zo zeldzaam hoefden te zijn en begonnen ze het spul regelmatig te gebruiken.
LSD, de Beatles en de pers
Ondanks hun toenemende populariteit leek het regelmatige gebruik van LSD de Beatles nederiger en eerlijker te maken tegenover de pers. Dit kwam zowel als een zegen maar ook als een vloek: hun eerlijkheid over hun psychedelische gebruik veranderde hun imago en de publieke opinie volledig.
McCartney – het laatste lid van de band dat LSD begon te gebruiken – vertelde een nieuwsverslaggever in alle eerlijkheid dat hij regelmatig LSD gebruikte. Hij noemde dit naast zijn gedachten over de inhoud en hoe het hielp om opmerkzaamheid, expansie en vrijheid te bevorderen, en hoe het een schijnbaar eindeloze bron van creativiteit leek te bieden.
Dit staat in schril contrast met de manier waarop beroemde bands typisch proberen een beeld voor zichzelf te definiëren en te behouden. De Beatles, die bekend stonden om hun rechtlijnigheid en correctheid, werden nu gezien als gespannen, rebels en een bedreiging voor de samenleving.
“Ik heb nooit enige verantwoordelijkheid gevoeld”, zei Lennon tijdens een interview in 1967, waarbij hij opmerkte dat hij gewoon een persoon was en dat hij zijn status niet per se wilde of goedkeurde, “een zogenaamd idool zijn … [mensen] legden hun verantwoordelijkheden op ons. Paul zei tegen de kranten… hij gaf toe LSD te hebben gebruikt. Als ze zich echt zorgen maakten over mensen die kopieerden, hadden ze verantwoordelijkheid moeten nemen en het niet moeten drukken.”
Het punt van Paul klopt en suggereert dat de media zelfs toentertijd meer bezig waren met het opruien van de publieke opinie dan met het produceren van stukken die de best mogelijke verandering in de samenleving konden bewerkstelligen. De Beatles wilden gewoon de vrijheid om zichzelf te zijn, en dus deden ze dat, en vervloekt zij de publieke opinie.
De muziek en tegencultuur van de Beatles
De Beatles zorgden ervoor dat ze de conventies van die tijd doorbraken door een nieuw geluid te creëren. Ze deden dit door interessante en exotische geluiden en samples, vreemde toonladders en andere interessante tools en technieken te gebruiken om een muzikale mix te creëren die anders was dan al het andere dat beschikbaar was.
Harrisons interesse in oosterse culturen leidde bijvoorbeeld tot de creatie van “Within You Without You”, een nummer dat de veelzijdigheid van de band liet zien. Tegenwoordig is het horen van een nummer met Indiase samples niets bijzonders, maar in de jaren zeventig was dit iets om over naar huis te schrijven.
Aan de ene kant hielp hun vrijheid van meningsuiting om de tegencultuurbeweging en de ongebreidelde zelfexpressie waar de periode om bekend staat, te voeden. Aan de andere kant leidde hun zorgeloze combinatie van asynchrone ritmes, geluiden en ingewikkelde teksten vaak tot muziek die voor de gemiddelde (of nuchtere) luisteraar onverstaanbaar was.
Toen ze zich bewust werden van hun invloed, deden de Beatles meer moeite om voort te bouwen op de stijl die ze hadden ontwikkeld. Ze wilden de tegencultuurbeweging naar nieuwe hoogten helpen tillen, en ze bereikten dit in golven. John Lennon hielp de beweging onderwijzend te houden door zijn politieke kennis en begrip van maatschappelijke kwesties zoals sociale verdeeldheid en conflicten te verweven in de teksten van zijn liedjes.
Hun muziek werd een cruciaal onderdeel van een wereldwijde bewustzijnsverschuiving. Nergens is dit beter te zien dan in hun twee albums, Revolver en Sgt. Peper.
“Tomorrow Never Knows”, één van hun meest esoterische liedjes, leent teksten uit het boek “The Psychedelic Experience”, geschreven door Richard Alpert en Harvard-professor-die-een-manische-voorstander-van-psychedelica-is-geworden-Timothy Leary.
Het boek zelf was een poging om het Tibetaanse Dodenboek te herwerken, een ware bijbel voor aspirant-boeddhistische hippies die zich bezighielden met de tussenstadia tussen dood en wedergeboorte. Het is eigenlijk een leerboek over het navigeren door de postmortale realiteit, een gecompliceerde lezing die enorme toewijding vereist om het echt te begrijpen. Zo zien we dat de Beatles meer waren dan alleen een stelletje jongens onder invloed: ze waren een icoon dat een catastrofale verschuiving in het menselijk denken vertegenwoordigde.
Welke nummers schreven de Beatles op Acid?
Onaangedaan door de veranderende mening van het publiek, bleven de Beatles doen wat elk zichzelf respecterend volk zou doen: waar ze zin in hadden. Voor hen betekende dit veel LSD te gebruiken, veel liedjes schrijven en veel shows spelen.
Een behoorlijk groot aantal van hun nummers is gedeeltelijk, zo niet volledig, beïnvloed door LSD en onder invloed geschreven. Hoewel het moeilijk is om precies te weten hoeveel van hun nummers het directe gevolg waren van LSD, weten we een paar dingen zeker. En sommige nummers zijn zo heerlijk gedrogeerd dat, zelfs als we het niet zeker weten, je je moet voorstellen dat ze onder invloed zijn geschreven – of in ieder geval door iemand die wanhopig onder invloed wilde zijn.
“She Said She Said,” zoals eerder vermeld, werd geïnspireerd door de tweede acid trip van de Beatles. Het werd gedeeld met een aantal productieve muzikanten en artiesten, waaronder acteur Peter Fonda, die de groep meerdere keren vertelde over zijn bijna-doodervaring.
“Lucy in the Sky With Diamonds” is misschien wel het meest voor de hand liggende acid-nummer dat door de Beatles is geschreven, hoewel het nummer volgens Lennon eigenlijk helemaal niets met LSD te maken heeft. Hij zegt dat zijn zoon de naam voor de titel van het nummer bedacht. Maar tenzij zijn zoon een meester is in slimme acroniemen, zou dit een grap van Lennon kunnen zijn.
“I Am the Walrus” is een nummer dat het onderwerp is geweest van veel interpretatie. De uiteindelijke conclusie zal op een dag hoogstwaarschijnlijk zijn dat niemand ooit wist waar iemand het over had tijdens het schrijven van dit nummer of de maanden eromheen. Volgens Lennon was de walrus naar verluidt Paul – of beter gezegd, de Paulrus – en de Paulrus had nooit verwacht dat hij het onderwerp zou zijn van het beroemdste lied van de Beatles.
Laatste gedachten over de Beatles en psychedelica
De Beatles zullen voor altijd bekend staan als één van de meest invloedrijke bands van het hippietijdperk, zo niet de hele eeuw. Hun muziek hielp de persoonlijkheid van een hele generatie vorm te geven. En hun muziek werd, niet in de laatste plaats, gevormd door psychedelische drugs.
