Een gestoorde. Een genie. De vader der psychedelica. Alexander Shulgin is veel verschillende dingen genoemd. Maar hoe hij ook werd genoemd, het feit is dat geen enkel mens in de opgetekende geschiedenis zelfs maar in de buurt komt van zoveel psychedelische drugs heeft geproduceerd als Shulgin gedaan heeft.
Shulgin hield de synthese van elk verschillend medicijn bij en publiceerde zijn bevindingen uiteindelijk in twee boeken: TiHKAL en PiHKAL. Hoewel deze boeken misschien hebben geleid tot de ondergang van zijn ongebreidelde experimenten, zorgt hun bestaan ervoor dat de eens zo goed bewaakte chemische geheimen van psychedelica nooit meer geheim hoeven te blijven.
Dit artikel zal Alexander Shulgin en zijn interessante leven onderzoeken, zodat je iets meer kunt begrijpen over deze fascinerende individu.
Korte FAQ – Hoogtepunten over Shulgin
Lees dit gedeelte als je gewoon een snelle inleiding over Shulgin wilt voordat je verder leest.
Waar staat Alexander Shulgin bekend om?
Hij is het meest bekend om zijn Magnum opus, TiHKAL en PiHKAL (Tryptamines and Phenethylamines I Have Known and Loved), een tweedelige verzameling scheikundige formules voor honderden nieuwe psychedelische verbindingen.
In deze boeken beschrijft hij niet alleen hoe deze medicijnen moeten worden geproduceerd, maar ook zijn diepgaande ervaringsverslagen zoals hij ze in verschillende preparaten gebruikte.
Wie is de vader van psychedelica?
De vader der psychedelica is een behoorlijk innemende titel en, afhankelijk aan wie je het vraagt, passen een aantal mensen deze titel.
Mensen zoals Timothy Leary (geaccrediteerd voor het tot stand brengen van de psychedelische beweging in het menselijk bewustzijn), Albert Hofmann (de eerste die LSD ontdekte) en Richard Schultes (geaccrediteerd met het creëren van de wetenschap van etnobotanie) zijn allemaal op verschillende momenten de vader van de psychedelica genoemd.
Wat de letterlijke definities betreft, moet Alexander Shulgin echter worden beschouwd als de letterlijke vader van de psychedelica. Hij bracht in zijn eentje veel van de hedendaagse psychedelische verbindingen voort door te ontdekken hoe ze te synthetiseren en zou dus letterlijk als hun vader kunnen worden beschouwd.
Hoewel Albert Hofman terecht de eer verdient dat hij de mensheid voor het eerst in de wereld van synthetische psychedelica heeft gebracht, heeft Shulgin veel meer bijgedragen met zijn verzameling van honderden gedetailleerde recepten voor het produceren van psychedelica.
Wie was Alexander Shulgin?
Dit is een vraag die moeilijk genoeg is om over wie dan ook te stellen, laat staan een van de grootste geesten van de 20e eeuw. Om deze persoon in een paar alinea’s samen te vatten, zou hem en zijn bijdragen aan de mensheid een slechte dienst bewijzen.
Voeg daarbij het feit toe dat Alexander en zijn vrouw, Ann, beide stille individuen waren die terugdeinzen voor publieke controle. Ze waren niet vocaal over het werk dat ze aan het doen waren en hadden de neiging om interviews en filmen te vermijden, met uitzondering van de documentaire Dirty Pictures uit 2009.
Hamilton Morris, van de gelijknamige docuserie Hamilton’s Pharmacopoeia die de wetenschap van talrijke geestverruimende chemische verbindingen onderzoekt, verwees naar Shulgin als niet zomaar een scheikundige, maar een echte alchemist: iemand die niet alleen werkt om transformaties in de materie te creëren, maar ook om spirituele transformaties in zichzelf waarvan hun chemische werk slechts een weerspiegeling is.
Shulgin past zeker heel goed in deze beschrijving. Hij is verantwoordelijk voor de ontdekking en synthese van bijna elke psychedelische verbinding die vandaag beschikbaar is. Maar ondanks (of misschien gedeeltelijk vanwege) de intense hoeveelheid psychedelicagebruik, bleef Shulgin ongelooflijk welbespraakt, medelevend, genereus, intelligent en tot ver op zijn oude dag betrokken. Hij was duidelijk op weg naar een soort heilzaam, transformatief proces dat hem in staat stelde de negativiteit van het verleden, waar zovelen van ons aan vasthouden, van zich af te schudden.
Misschien ontdekte hij het levenselixer, de fontein van de jeugd waar zoveel alchemisten hun hele leven naar op zoek waren.
Alexander Shulgin was een buitengewone man in iedere zin van het woord. Van de manier waarop hij sprak, perfect poëzie en proza producerend telkens wanneer hij zijn mond opendeed om te spreken, tot de manier waarop hij dacht, wilde ideeën samenbindend tot een duidelijk tapijt van creatieve inspanningen. Zelfs de manier waarop hij gewoon in de wereld bestond, was wonderbaarlijk. Je kunt zien dat de planeet beter af was met Shulgin erop, simpelweg vanwege zijn perspectief en begrip.
Vroege leven en interesses
Een van de eerste ontmoetingen van de man die zijn intriges in de menselijke geest veroorzaakte, was een toevallige blootstelling aan het placebo-effect.
Alexander onderging een duimoperatie en had voorafgaand aan de procedure een drankje gekregen. Toen hij de drank op had, was Alexander er zeker van dat de korrelige substantie op de bodem van de drank een verdovingsmiddel was. Nadat hij de drank had gedronken, in de veronderstelling dat hij verdoofd was, viel hij prompt in slaap.
Later hoorde hij dat deze stof alleen maar suiker was en dat hij zijn eerste ervaring had gehad met het placebo-effect: een fenomeen dat de wetenschap nog steeds moeilijk kan verklaren, waarbij de menselijke geest duidelijk veranderingen en effecten in het fysieke lichaam kan veroorzaken.
Terwijl Alexander door school en werk vorderde, verschoof zijn interesse tussen verschillende onderwerpen die verband hielden met de natuur en de menselijke cognitie of bewustzijn. Hij studeerde organische chemie, farmacologie, botanie en een aantal andere disciplines die hem in staat stelden de vele interacties tussen het menselijk bewustzijn en andere componenten van de natuurlijke wereld te onderzoeken.
Hij diende een korte periode bij de marine tijdens de Tweede Wereldoorlog en keerde halverwege de jaren ’50 terug naar Californië om een Ph.D. in de biochemie te behalen. Hij bleef psychiatrie en farmacologie studeren en behaalde een aantal postdoctorale accreditaties in San Francisco.
Eerste tewerkstelling als chemicus
Aan het eind van de jaren vijftig begon Shulgin zijn werk als chemicus. Hij werkte een korte periode bij Bio-Rad Laboratories als onderzoeksdirecteur voordat hij zijn werk begon bij Dow Chemical Company. Hier was hij werkzaam als senior onderzoek chemicus.
Het was ook rond deze tijd dat hij een aantal transformerende psychedelische ervaringen begon te krijgen die de loop van zijn werk voor altijd zouden veranderen. Zijn eerste verkenningen met mescaline waren er nu. Hij was in staat zijn fascinerende analytische en intuïtieve denkproces toe te passen op zijn ervaringen met deze medicijnen, waardoor hij inzichten verschafte die zelfs de meest toegewijde psychonaut misschien over het hoofd zou zien.
Toen hij onder de invloed van psychedelica was, merkte een van de meest productieve citaten van Alexander Shulgin op dat zijn persoonlijke inzichten “tot stand was gebracht door een fractie van een gram van een witte vaste stof, maar dat op geen enkele manier kon worden beweerd dat deze herinneringen waren vervat in de witte vaste stof … Ik begreep dat ons hele universum is vervat in de geest en de ziel. We kunnen ervoor kiezen er geen toegang toe te krijgen, we kunnen zelfs het bestaan ervan ontkennen, maar het is inderdaad in ons, en er zijn chemicaliën die de beschikbaarheid ervan kunnen katalyseren.”
Zoals vaak het geval is voor de meeste werknemers in creatieve ondernemingen, werden Alexanders creatieve dromen verstikt door de onmiddellijke behoeften van zijn werk. Tijdens zijn eerste jaren bij Dow voerde hij een aantal taken uit die hij arbitrair vond in vergelijking met waar hij aan wilde werken. Toch bleef hij een geweldige prestatie leveren.
Hoewel hij niet deed wat hij echt wilde doen, ging hij er voluit voor. Na zijn uitvinding van ‘s werelds eerste biologisch afbreekbare pesticide (ik weet het, toch? Mensen gebruikten eigenlijk niet-biologisch afbreekbare pesticiden voordat Shulgin ons uit de middeleeuwen trok) waren zijn werkgevers zo blij dat ze hem aanzienlijke creatieve vrijheid in zijn werk gaven, erop vertrouwend dat hij zou dingen ontwikkelen die gunstig zouden zijn voor het bedrijf.
Hij gebruikte deze vrijheid om allerlei soorten medicijnen te ontwikkelen die hij alleen of met zijn vrouw zou testen. Hij zou nog steeds alle taken afmaken die het bedrijf voor hem had uitgezet, maar het was duidelijk dat zijn hart lag bij het ontdekken en onderzoeken van psychedelische stoffen.
Shulgin zet stappen om zijn eigen interesses na te jagen
In 1966 verliet Alexander zijn post bij Dow om zijn eigen passies te volgen. Rond deze tijd wijdde hij ook een aanzienlijk deel van zijn tijd aan de studie van neurologie. Hij verbreedde zijn begrip van de menselijke geest en zijn biologische tegenhanger, de hersenen.
Kort daarna begon Shulgin een interessante samenwerking met de Drug Enforcement Agency van de Verenigde Staten, grotendeels dankzij zijn vriendschap met Bob Sager. Sager was destijds het hoofd van de Western Laboratories van het Agentschap.
Dit leidde er aanvankelijk toe dat hij zich aansloot bij een aantal belangrijke leden van de DEA. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om leden van de DEA lezingen en voorlichting te geven over de farmacologie en het veiligheidsprofiel van allerlei soorten medicijnen. Als een van ‘s werelds toonaangevende experts op het gebied van drugs, werd hij vaak gevraagd om informatie en analyses te geven als de DEA vastliep.
Het hoogtepunt van dit alles was dat Shulgin een licentie ontving die hem in staat stelde om met illegale Schedule I-medicijnen te werken om hun effecten te bestuderen. Na het behalen van deze licentie, leefde Shulgin een aantal jaren de droom die veel psychonauten hebben gehad. Met volledige wettelijke straffeloosheid kon Shulgin zoveel drugs produceren en ermee experimenteren als hij wilde.
Deze jaren gebruikte hij om samen met zijn vrouw de effecten van honderden psychedelische stoffen nauwgezet vast te leggen. Rond deze tijd maakte hij ook kennis met MDMA door een vriend van hem. MDMA, dat oorspronkelijk in 1912 was gesynthetiseerd, had nog niet veel aandacht gekregen.
Shulgin bracht het medicijn naar een bevriende psycholoog en pleitte voor het gebruik ervan in gesprekstherapie. Dit leidde tot een kleine maar kabbelende explosie in MDMA-ondersteunde gesprekstherapie. Hoewel het eerste gebruik van MDMA-therapie niet al te ver ging, maakten die originele sessies de weg vrij voor wat we nu zien: een heropleving van psychedelische en empathogene medicamenteuze therapieën.
Gedurende deze jaren heeft de DEA verschillende keren in Shulgins lab ingecheckt. Hoewel de plaats een puinhoop was, meldden ze geen problemen en lieten ze hem zijn werk voortzetten.
TiHKAL and PiHKAL
Alexander en zijn vrouw, Ann, stelden in die tijd twee boeken samen. Onder de titel TiHKAL en PiHKAL, een afkorting voor respectievelijk Tryptamines en Phenethylamines I Have Known and Loved, bevatten deze ongelooflijk belangrijke publicaties een schat aan chemische informatie.
Geproduceerd op basis van een grote verzameling aantekeningen die Shulgin en zijn vrouw in de loop der jaren hadden verzameld om hun experimenten in het laboratorium te documenteren, blijven deze boeken misschien wel de belangrijkste werken die ooit in de psychedelische wereld zijn geproduceerd.
Ze schetsen in detail de synthese en effecten van meer dan 230 verschillende psychedelische chemicaliën. Elk item bevat niet alleen een gedetailleerde beschrijving van hoe de chemische synthese moet worden uitgevoerd, maar ook een commentaar geschreven door Shulgin en Ann waarin hun ervaring met de medicijnen wordt beschreven. Er is een sterke focus op de seksuele effecten van deze psychedelica, en Ann zei iets in de trant van: “Als je niet kunt vrijen met een drug, is het helemaal geen drug.”
Alexander meldde dat een deel van de reden dat hij besloot om al deze informatie in een boek te schrijven, te wijten was aan paranoia. Hij was voortdurend bang dat de DEA van gedachten zou veranderen en hun contract zou intrekken, omdat hij zijn werk als illegaal zou beschouwen. Hij liep tenslotte op een flinterdunne lijn tussen de juridische studie van chemische structuur-activiteit relaties en de clandestiene synthese van illegale drugs.
Helaas was het grootste deel van deze paranoia volkomen terecht. Het is maar goed dat hij ervoor heeft gekozen om deze informatie vast te leggen en openbaar te maken, omdat zijn lab niet eeuwig standhield.
De hamer van de wet
Zoals iedereen die psychedelische drugs heeft gebruikt kan bevestigen, moet wat omhoog gaat ook naar beneden komen. Alexander genoot van een aanzienlijke hoeveelheid tijd op de golf van wettelijk gesanctioneerde medicijnsynthese en experimenten. Kort na de publicatie van zijn twee boeken besloot de DEA echter dat de licentie van Shulgin niet langer gunstig was voor hun programma.
Het was Shulgins angst dat de DEA zijn lab zou overvallen die ertoe leidde dat hij deze boeken schreef. Ironisch genoeg waren het juist deze boeken die leidden tot de DEA-inval. Wie weet of ze hem zijn werk rustig hadden laten voortzetten als de publicatie van TiHKAL en PiHKAL er niet was geweest?
Verwijzend naar de publicaties als ‘kookboeken voor drugs’ en onder verwijzing naar gevallen waarin kopieën van zijn boeken werden gevonden in clandestiene laboratoria tijdens drugsvangsten, erkenden DEA-woordvoerders dat Shulgin niet langer werkte in het belang van een bureau dat zich inzet voor het terugdringen van het drugsgebruik door beleid af te dwingen.
Minstens 30 geüniformeerde mensen kwamen opdagen bij de onaangekondigde inval in zijn lab, waaronder een brandweerwagen en talloze gemarkeerde politieauto’s. Shulgin kreeg een boete van $ 25.000 vanwege de aanwezigheid van een aantal niet-geteste drugs die hij had geaccepteerd van iemand die geïnteresseerd was om ze op veiligheid te laten testen. De uiteindelijke kosten van de boetes en juridische complicaties bedroegen ongeveer $ 38.000, die Shulgin en zijn vrouw uit hun pensioenfonds moesten betalen.
Gelukkig kon het getrouwde stel het publiek bereiken en donaties verzamelen van fans en vrienden over de hele wereld die hen hielpen om ten minste $ 25.000 in te zamelen om de juridische kosten te dekken.
Laatste jaren
Naarmate ze ouder werden, begon de gezondheid van Alexander achteruit te gaan. Hij bracht het grootste deel van zijn oudere jaren door op de boerderij waar hij woonde in Californië. Op 82-jarige leeftijd kreeg hij ernstige gezondheidsproblemen.
Binnen een paar jaar onderging Shulgin verschillende grote operaties, herstelde hij van een beroerte en begon hij tekenen van dementie te vertonen. Door de stijgende zorgkosten probeerde Ann een deel van hun eigendom te verkopen.
Shulgin kreeg op 17 april 2014 leverkanker. Zijn vrouw hield volgers via Facebook op de hoogte van zijn toestand. Twee maanden later, op 2 juni 2014, stierf Shulgin thuis.
Erfenis en laatste gedachten
Zelfs na zijn dood blijft het werk dat Shulgin deed voortleven. Hij veranderde voor altijd het gezicht van de psychedelische wereld. In feite is het moeilijker om een deel van het psychedelische universum te vinden dat onaangetast is gebleven door Shulgins werk dan om delen te vinden die dat wel zijn geweest.
De boeken van Shulgin blijven informatief en, verrassend genoeg, niet verboden. De enige documentaire die werd gemaakt over Shulgin en zijn vrouw, getiteld Dirty Pictures, werd uitgebracht in 2009 en biedt de enige inkijk in het persoonlijke leven van deze geweldige psychedelische chemicus en zijn geweldige vrouw.
En natuurlijk blijven de feitelijke geestverruimende chemische verbindingen die hij produceerde het leven en het bewustzijn veranderen van iedereen die ze tegenwoordig gebruikt.
Hoewel deze korte Shulgin-biografie niet elk aspect van zijn fascinerende leven kon vastleggen, hopen we dat je vandaag iets hebt geleerd over Dr. Alexander “Sasha” Shulgin.
